[KAVE=Lee Taerim, verslaggever] Elke keer als de deur van de spoedeisende hulp opengaat, komt er een mengeling van bloed, aarde en oliegeur naar binnen. Wanneer de ambulancebroeder de brancard naar binnen duwt, raken artsen, verpleegkundigen en paramedici verstrikt in een chaos die doet denken aan de 'Avengers' die samenkomen om de gouden tijd te redden. De Netflix-serie 'Traumacentrum' maakt van deze chaotische minuten de basis van elke aflevering. Het verhaal volgt de reconstructieprojecten die plaatsvinden wanneer de traumachirurg Baek Gang-hyeok (Ju Ji-hoon) aan de slag gaat bij het Traumacentrum van het Koreaans Universitair Ziekenhuis, en de mensen die daar vechten om te overleven.
Als 'Grey's Anatomy' zich richt op de romantiek van artsen en 'The Good Doctor' de groei van een arts met autisme behandelt, is 'Traumacentrum' een actiegerichte medische drama die doet denken aan 'Mad Max: Fury Road', maar dan in een ziekenhuis. Het enige verschil is dat er defibrillatoren zijn in plaats van vlammenwerpers, en dat er levensverslaafden zijn in plaats van oorlogszuchtigen.
Oorlogsheld in een falende organisatie
Het Traumacentrum van de Koreaans Universiteit is vanaf het begin dichter bij een falende organisatie dan Dunder Mifflin van 'The Office'. Hoewel het honderden miljoenen heeft ontvangen als opstartkapitaal, zijn de prestaties ondermaats en is het personeel al lang weggevlucht, net als de reddingsboten van de Titanic. Het is slechts een naam, een afdeling die naast de spoedeisende hulp is achtergelaten als een 'lastige last'. Voor het ziekenhuisbestuur is het een hoofdpijn die budgetten opslokt, en onder het medisch personeel gaat het gerucht dat
