రాత్రి ఆకాశం కింద, రక్తం మరియు మద్యం వాసన కలిసిన చౌకైన బార్. కస్టమర్లతో వ్యవహరిస్తున్న జియోసో ఇజహా ఒక క్షణంలో, తనను ఎప్పుడో 'గ్వాంగ్మా' అని పిలవబడే వ్యక్తిగా గుర్తు చేసుకుంటాడు, ప్రపంచాన్ని రక్తంతో నింపే వ్యక్తిగా. గతపు జ్ఞాపకాలు ఒక్కసారిగా ప్రవహిస్తున్న క్షణంలో, ఇప్పటివరకు గడిపిన సమయం మరియు భవిష్యత్తులో నడిచే సమయం అన్నీ మలుపు తిరుగుతాయి. నేవర్ వెబ్ నవల యూజిన్సంగ్ యొక్క 'గ్వాంగ్మా హ్వైగి' ఇక్కడ ప్రారంభమవుతుంది. ప్రపంచాన్ని తలకిందులుగా మార్చిన పిచ్చి వ్యక్తి, పిచ్చి అవ్వకముందు ఉన్న క్షణానికి తిరిగి వచ్చినప్పుడు ఏమి చేయగలడు? మరియు మళ్లీ పిచ్చి కాకుండా ఉండటానికి ప్రయత్నించగలనా, లేదా ఈసారి ప్రపంచాన్ని పిచ్చిగా చేయగలనా అనే ప్రశ్న మొత్తం కధను చుట్టుముట్టుతుంది.
ఇజహా మొదటి జీవితంలోనే ప్రపంచం భయపడే వ్యక్తిగా ఉన్నాడు. ఎవ్వరూ అందుకు చేరుకోలేని యుద్ధ కళ, ఊహించలేని పిచ్చి, మరియు కత్తి చివరికి చనిపోయిన అనేక పేరులైన వారు. కానీ ఆ పిచ్చి జీవితంలో చివరికి అతను పొందినది విజయం కంటే ఖాళీగా ఉంది. ప్రపంచాన్ని కదిలించినంత మాత్రాన, తనలోని వ్యక్తిత్వం కూడా విరిగిపోయింది. అప్పుడు అతను కళ్ళు తెరిస్తే, తన చేతిలో ఉన్నది రక్తంతో ముడిపడిన కత్తి కాదు, మద్యం పట్టు మరియు మద్యం బాటిల్. ఇంకా మూర్ఖంగా ఉండకముందు, చిన్న బార్లో పనులు చేస్తున్న క్షణానికి తిరిగి వచ్చాడు. కచ్చితమైన కోరికలు మరియు ద్వేషంతో మాత్రమే కదిలించే రాక్షసుడు, మళ్లీ సాధారణమైన శరీరాన్ని పొందిన క్షణంలో, కధ విచిత్రంగా కాస్త కాస్త హాస్యంతో రెండవ జీవితాన్ని ప్రారంభిస్తుంది.
సాధారణమైన 'గాయాల నుండి తిరిగి రావడం'
కానీ 'సాధారణ దినచర్య' ఎక్కువ కాలం ఉండదు. బార్ అనే స్థలం ఇప్పటికే మూర్ఖుల యొక్క అంచున మరియు లోతుగా సంబంధం కలిగి ఉంది. మద్యం తాగడానికి వచ్చే కస్టమర్లు ఎక్కువగా కాంగ్హో వ్యక్తులు. పేరుగాంచిన మున్పా యొక్క శిష్యులు, అంధకారంలో కదలే హంతకులు, ఎక్కడికి చెందిన వారు తెలియని గొప్పవాళ్ళు. ఇజహా జియోసో యొక్క శరీరంతో వారి వెనుకబడిన పనులను చేస్తూనే, మొదటి జీవితంలో సేకరించిన అనుభవంతో ప్రత్యర్థి యొక్క శ్వాస మరియు ఉత్సాహాన్ని చదువుతాడు. మాటలు, నడక, మద్యం తాగే విధానం చూసి, ఎంతమాత్రం యుద్ధ కళ కలిగి ఉన్నారో అంచనా వేయడం వంటి దృశ్యాలు పునరావృతమవుతాయి, పాఠకుడు 'ఒకసారి పిచ్చిగా మారిన వ్యక్తి' యొక్క దృష్టితో మూర్ఖులను చూస్తాడు.
ఈ ప్రపంచం యొక్క దృష్టికోణం కూడా ఆసక్తికరంగా ఉంది. మేము యుద్ధ కళలో సులభంగా చూస్తున్న గుప్పైలబాంగ్, ప్రసిద్ధ మున్పా వ్యవస్థ ఇప్పటికే పూర్తయిన కాలం కాదు, అది కంటే ముందు ఉన్న గందరగోళ కాలం. ప్రతి శక్తి ఇంకా పేరు లేదా రూపం లేకుండా కలిసిపోయి ఉంది, మరియు మాయ మరియు నిజమైన పక్షాల మధ్య సరిహద్దు ఇప్పటివరకు స్పష్టంగా లేదు. ఇజహా ఈ మార్పు కాలంలో మళ్లీ పడిపోతాడు. ఒకసారి జీవితాన్ని చివరికి జీవించిన వ్యక్తి మాత్రమే తెలుసుకునే భవిష్యత్తు దిశను తన చేతిలో పట్టుకుని, ఇప్పుడు కేవలం పుట్టుక తీసుకునే శక్తులు మరియు వ్యక్తుల మధ్య దాటుతుంది. ఈ ప్రక్రియలో పాఠకుడు అతను భవిష్యత్తులో 'సంరచిత చరిత్ర'గా మారే పథాన్ని ఎలా ఏర్పరుస్తున్నాడో చూడగలడు.
ప్రధాన విరోధం ఇజహా యొక్క అంతర్గత పోరాటంలో ప్రారంభమవుతుంది. మొదటి జీవితంలో అతను పిచ్చికి గురై అనేక మందిని చంపాడు, చివరికి తనను తానే కూల్చాడు. తిరిగి వచ్చిన తర్వాత అతను ఆ జ్ఞాపకాలను పూర్తిగా ఉంచి జీవిస్తాడు. అందువల్ల అతను మరింత క్రూరంగా మారవచ్చు, లేదా వ్యతిరేకంగా మారాలని ప్రయత్నించవచ్చు. వాస్తవానికి, అతను ఇంకా కత్తి మరియు క్రూరంగా ఉన్నాడు, కానీ తప్పుగా ఉన్న వ్యక్తులను చూస్తే, పాత తరహాలో సులభంగా కత్తి వేయలేడు. గతంలో ఏమీ ఆలోచించకుండా చంపిన వారిని ఈ జీవితంలో తన పక్కన ఉంచి చూసుకుంటాడు. వారు ఎప్పుడైనా తనను ద్రోహం చేస్తారని తెలుసుకున్నప్పటికీ, మరింత లోతుగా చేరి సంబంధాలను నిర్మించుకుంటాడు.
గత జీవితంలో శత్రువు ఈ జీవితంలో 'స్నేహితుడు'?
వ్యక్తుల సంబంధాల నిర్మాణం కూడా ప్రత్యేకంగా ఉంది. ఇజహా చుట్టూ మాయగురువుల పిచ్చి గొప్పవాళ్ళు, ప్రతి మున్పా యొక్క సమస్యాత్మక ప్రతిభలు, ప్రపంచానికి హృదయాన్ని మూసి కూర్చున్న దివ్య గొప్పవాళ్ళు వంటి అనేక మంది చేరుకుంటారు. వీరు ఎక్కువగా మొదటి జీవితంలో ఇజహాతో చెడు సంబంధంలో ఉన్నారు లేదా పేరు లేకుండా గడిచిన వారు. ఈ జీవితంలో అతను అటువంటి వ్యక్తులను మళ్లీ ఎదుర్కొంటాడు. కానీ పాత తరహాలో కత్తి తీయడం కాకుండా, వారిని కొత్త దిశలో నడిపించాలని ప్రయత్నిస్తాడు. ఎప్పుడైనా చరిత్రలో పెద్ద పేరు వదిలే 'సాంజై' కూడా ఈ కథతో సంబంధం కలిగి వస్తుంది. ప్రపంచాన్ని కదిలించే మూడు శాపాలు ప్రపంచంలో కనిపించిన క్షణంలో, కధ ఒక వ్యక్తి యొక్క క్షమాపణ కాకుండా, ప్రపంచ రూపాన్ని మార్చే భారీ మలుపుగా మారుతుంది. ఈ మలుపు ఎక్కడికి చేరుకుంటుందో, చివర వరకు చదివి చూసినప్పుడు చాలా ఉల్లాసంగా ఉంటుంది.
కథ యొక్క చివరి భాగంలో ఇజహా యొక్క పోరాటం సాధారణ పోరాటం కంటే మించి ఉంటుంది. గతంలో అతను ఏ ఎంపికలు చేసాడో, ఎందుకు గ్వాంగ్మా అయ్యాడో, ఆ ఎంపికను రూపొందించిన కాలం యొక్క వాతావరణం మరియు నిర్మాణం ఏమిటో ఒక్కొక్కటిగా ఎదుర్కొంటాడు. అతను తన పిచ్చిని కేవలం 'పిచ్చి స్వభావం'గా పరిగణించడు. పిచ్చి, ప్రపంచం వ్యక్తిని నెట్టివేసిన ఫలితమని తెలుసుకోవడం ఉంది. అందువల్ల రెండవ జీవితంలో అతను శత్రువులను కత్తి వేస్తున్నప్పటికీ, శత్రువైన వ్యక్తి యొక్క కథను చివర వరకు వినిపిస్తాడు, కొన్నిసార్లు వారిని కాపాడి తన పక్కన తీసుకువస్తాడు. సమస్యాత్మక వ్యక్తులు చేరి ఒక శక్తిని ఏర్పరుస్తారు, ఆ శక్తి తరువాతి చరిత్రను మార్చే ఆధారం అవుతుంది, ఇది యుద్ధ కళ అనే శ్రేణిలో అరుదైన దీర్ఘకాలిక రూపకల్పన.
పాత్రలు నమ్మదగిన విధంగా అద్భుతమైన శక్తి
'గ్వాంగ్మా హ్వైగి' యొక్క అత్యంత శక్తి కేవలం తిరిగి రావడం అనే రూపాన్ని తీసుకోవడం కాదు. ఇప్పటికే అనేక సార్లు వినియోగించిన తిరిగి రావడం అనే పరికరాన్ని, 'పిచ్చి వ్యక్తి' అనే పాత్రతో కలిపి పూర్తిగా వేరే అర్థంతో తీసుకువస్తుంది. ఎక్కువ భాగం తిరిగి వచ్చిన ప్రధాన పాత్రలు నిరంతరం సమర్థత మరియు లాభాలను లెక్కించే కూల్ వ్యూహకారులుగా ఉంటే, ఇజహా ఒక మాటలో చెప్పాలంటే, వ్యతిరేకంగా ఉంది. అతను ఎవరికంటే ఎక్కువగా తెలుసు, మరియు ఇప్పటికే ఒకసారి ప్రపంచాన్ని అగ్రస్థాయిలో చూసిన వ్యక్తి అయినప్పటికీ, ఇంకా భావోద్వేగాలకు సులభంగా కదిలిపోతాడు మరియు కోపంగా మారి విచిత్రమైన చర్యలు చేస్తాడు. కానీ విచిత్రంగా, ఆ తక్షణత ప్రపంచాన్ని కదిలించే భారీ శక్తిగా మారుతుంది.
ఈ తక్షణత యూజిన్సంగ్ ప్రత్యేకమైన శైలితో కలిసిపోతూ 'పిచ్చి' యొక్క నమ్మకాన్ని సృష్టిస్తుంది. ఇజహా యొక్క అంతరంగం తరచుగా అసంపూర్ణంగా మరియు అసంబద్ధంగా ఉంటుంది. ఒక వాక్యంలో కోపంగా మారి, తదుపరి వాక్యంలో ఖాళీని గురించి మాట్లాడి, ఆ తర్వాత రెస్టారెంట్ మెనూకు ఆలోచిస్తాడు. అవగాహన యొక్క ప్రవాహాన్ని దాదాపు నేరుగా ఉంచినట్లుగా ఉన్న సంభాషణలు మరియు అంతరంగం మోసాలు కొనసాగుతాయి, కానీ సమస్య ఏమిటంటే ఈ విరుగుడు ఆలోచన ముక్కలు కాలం గడిచేకొద్దీ సహజంగా ఒక కథా ప్రవాహంగా తిరిగి వస్తాయి. ప్రారంభంలో విచిత్రమైన జోక్లుగా విసిరిన సంభాషణలు చివరలో పాత్ర యొక్క గతంతో కలిసిపోతే కొత్త అర్థాన్ని పొందిన క్షణంలో, పాఠకుడు 'పిచ్చి వ్యక్తి' యొక్క భాష వాస్తవానికి ఖచ్చితమైన రూపకల్పనపై నిర్మించబడిందని గ్రహిస్తాడు.
ప్రపంచం కూడా కొంతమేర కоре యుద్ధ కళ వెబ్ నవలలలో చాలా ఆశయంగా ఉంది. ఈ కధ ఒక నిర్దిష్ట కాలంలో జరిగిన సంఘటనలను నమోదు చేయడంలో ఆగదు, భవిష్యత్తులో ఇతర కధలలో 'సాధారణమైన పూర్వధారణ'గా వినియోగించబడే సెట్టింగ్ల మూలాల కథను చూపించడానికి దగ్గరగా ఉంది. గుప్పైలబాంగ్ మరియు ప్రసిద్ధ మున్పా, నిజమైన యుద్ధం వంటి క్లిష్టమైన అంశాలు ఇప్పటికే స్థిరమైన కాలానికి చేరుకోకముందే, ఎవరో ఒకరి ఎంపిక మరియు యాదృచ్ఛికం కలిసిపోతూ ఒక 'స్థిరమైన'గా స్థిరపడే ప్రక్రియను చిత్రిస్తుంది. తరువాత ఇతర యుద్ధ కళ కధలలో చాలా సహజంగా కనిపించే మున్పా మరియు యుద్ధ కళ, ప్రపంచం యొక్క నియమాలు వాస్తవానికి ఇజహా మరియు అతని చుట్టూ ఉన్న వ్యక్తులు వదిలిన నాటిబలమైన ఫలితంగా అనిపించే స్థానం ఈ కధ యొక్క ఆకర్షణ. పాఠకుడు ఒక నిర్దిష్ట స్థాయిలో యుద్ధ కళ క్లిష్టతలకు అలవాటుపడినంతగా ఎక్కువగా నవ్వుతాడు, మరింత లోతుగా అనుభవిస్తాడు.
యుద్ధ వివరణ కూడా కొంచెం వేరుగా ఉంటుంది. అనేక వెబ్ యుద్ధ కళలు 'కంగ్-నైకాంగ్-కత్తి' వంటి దశలు మరియు సంఖ్యలను జాబితా చేయడం ద్వారా యుద్ధ శక్తిని చూపిస్తే, 'గ్వాంగ్మా హ్వైగి' అటువంటి సంఖ్యా క్రమాలను చాలా ఉపయోగించదు. ఎవరు ఎక్కువ శక్తివంతమైన వారు అనేది శిక్షణ కాలం లేదా స్థాయి పేరు కాదు, దృశ్యాలలో కనిపించే ఉత్సాహం మరియు మానసిక యుద్ధం, యుద్ధం యొక్క సందర్భం ద్వారా సహజంగా బయటపడుతుంది. ఇజహా ఒకసారి కత్తిని తీసుకునే దృశ్యానికి చేరుకునే వరకు అనేక మాటలు మరియు ముఖభావాలు, వాతావరణ మార్పులు కూర్చుని ఉంటాయి, కాబట్టి యుద్ధం జరిగే సమయంలో కొన్ని వాక్యాల వివరణతోనే పాత్రల మధ్య తేడా స్పష్టంగా అనిపిస్తుంది. అందువల్ల యుద్ధం కౌశల వివరణ కంటే భావోద్వేగం మరియు కథ యొక్క పొడవుగా చదువుతారు.
అయితే, కధ ఎప్పుడూ సంపూర్ణ సమతుల్యతను ఉంచదు. పరిమాణం చాలా పొడవైన కధ కావడంతో, చివరి భాగంలో స్కేల్ పెద్దగా పెరిగినప్పటికీ, ప్రారంభంలో శ్రద్ధగా నిర్మించిన సహాయ పాత్రల కథ కొంచెం మసకబారుతుంది. ప్రతి ఒక్కరి గాయాలు మరియు కోరికలు ఉన్న వ్యక్తులు ప్రారంభంలో తీవ్రమైన ముద్రను వదులుతారు, కానీ చివరి పెద్ద క్రీడలో చివరికి నేపథ్యంగా వెనక్కి వెళ్లిన అనుభూతిని ఇస్తాయి. ప్రధాన పాత్ర మరియు 'సాంజై' చుట్టూ కధ సేకరించబడే నిర్మాణం నమ్మదగినది అయినప్పటికీ, ఆ ప్రక్రియలో పాఠకుడు ప్రేమను పెట్టిన కొన్ని పాత్రలు తగిన ముగింపు పొందకపోవడం అనేది స్పష్టంగా మిగిలి ఉంటుంది.
మరొక అడ్డంకి శ్రేణి సంబంధిత నిబంధనలపై అలవాటుపడటం. ఈ కధ యుద్ధ కళలో ప్రవేశించేవారికి స్నేహపూర్వకంగా ఉండదు. గుప్పైలబాంగ్, మాయ, నిజమైన యుద్ధం వంటి కోరియన్ యుద్ధ కళ వెబ్ నవలలలో పునరావృతమయ్యే పదాలు మరియు భావనలను కొంతమేర పంచుకుంటున్న ప్రాథమికంగా ప్రారంభమవుతుంది. కాబట్టి యుద్ధ కళను మొదటిసారిగా ఎదుర్కొంటున్న పాఠకులు, ఈ ప్రపంచం ఎందుకు ఇలాగే తిరుగుతుంది, ప్రజలు ఎందుకు ఈ విలువలను సహజంగా అంగీకరిస్తున్నారో అర్థం చేసుకోవడానికి కొంత సమయం పడవచ్చు. వ్యతిరేకంగా, ఇప్పటికే అనేక వెబ్ యుద్ధ కళలను చదివిన పాఠకులు, గత కధలు 'పూర్వధారణ'గా ఉపయోగించిన సంకేతాలను ఒక్కొక్కటిగా పుట్టించే ప్రక్రియను చూడడం ద్వారా బలమైన ఆనందాన్ని పొందుతారు.
అయితే, 'గ్వాంగ్మా హ్వైగి' అనేక పాఠకులకు చాలా కాలం పాటు చర్చించబడే కారణం, చివరకు పాత్రలు కలిగిన మానవీయ ఆకర్షణ వల్లే. ప్రధాన పాత్ర మాత్రమే కాదు, అతనితో చెడు సంబంధం కలిగి సహచరులుగా మారే వ్యక్తులు, క్షణికం గడిచే వ్యక్తులు కూడా తమ తమ కథలు మరియు కోరికలు కలిగి ఉన్నారు. కొందరు బతికేందుకు, కొందరు తమను తాము క్షమించేందుకు, మరికొందరు కేవలం ఆసక్తికరంగా కనిపించడానికి గ్వాంగ్మా చుట్టూ చేరుకుంటారు. వీరు కలిసి నవ్వుతూ, పోరాడుతూ, ద్రోహం చేస్తూ, సర్దుబాటు చేసుకునే ప్రక్రియ, యుద్ధ కళ అనే శ్రేణి అలంకారాన్ని తొలగించినా, నమ్మదగిన మానవ సమూహాన్ని చిత్రిస్తుంది. కాబట్టి ఈ కథ యొక్క నిజమైన ఆనందం 'ప్రపంచంలో అత్యుత్తమ వ్యక్తి' అవ్వడం కంటే, ఒకసారి పిచ్చిగా మారిన వ్యక్తి మళ్లీ ప్రజల మధ్య నిలబడే ప్రక్రియను చూడడంలో ఉంది.
జీవితంలో ఒకసారి 'తప్పించుకుంటూ వదిలేసిన కల'ని గుర్తు చేసుకున్న వ్యక్తికి ఈ నవల బలంగా చేరుకుంటుంది. అది చదువు, క్రీడలు, రోజువారీ జీవితం అయినా, చివరికి వెళ్లలేక ఎక్కడో చేతులు వదిలిన జ్ఞాపకాలు ఉంటే, తిరిగి వచ్చిన ఇజహా గతంతో ఎదుర్కొనే దృశ్యాలు ఇతరుల విషయంగా అనిపించవు. మళ్లీ తిరిగి వచ్చినా, చివరకు అదే ఎంపికను చేస్తాడా, లేదా కొంచెం వేరే మార్గాన్ని నడుస్తాడా. ఆ ప్రశ్నను పట్టుకుని పేజీలను తిప్పితే, ఒకప్పుడు తన గతంతో చిన్న సర్దుబాటు చేసుకునే తనను కనుగొంటాడు.
సంబంధాలు మరియు ప్రపంచానికి సులభంగా అలసిపోయే వ్యక్తి అయితే, ఈ కధ యొక్క 'పిచ్చి హాస్యం' ద్వారా విచిత్రమైన సాంత్వన పొందవచ్చు. చాలా సీరియస్గా మాత్రమే ప్రపంచాన్ని చూడటానికి కాస్త దిగువకు ఉంచి, మనసులోని బాధను మోసుకుంటూ ఎలా అయినా జీవిస్తున్న వ్యక్తులను చూడడం అనుభవం కంటే పెద్ద విముక్తిని ఇస్తుంది. నవ్వుతూ, ఒక వాక్యానికి కాస్త బాధగా, రక్తం చల్లుతున్న యుద్ధం మధ్యలో విచిత్రంగా కన్నీళ్లు వస్తున్న క్షణాలను అనేక సార్లు ఎదుర్కొంటారు. ఆ భావోద్వేగాల మలుపులను సంతోషంగా అనుభవించాలనుకుంటే, 'గ్వాంగ్మా హ్వైగి' ఖచ్చితంగా మర్చిపోలేని పఠన అనుభవంగా మిగిలిపోతుంది.
